PL
PL
PL

Metody terapii

Medycyna ortopedyczna wg Cyriaxa

Przez zaproponowany w metodzie wywiad i badanie kliniczne uzyskujemy kompletną informację na temat badanego pacjenta. Symptomy i objawy są interpretowane i skatalogowane w formie „wzorców klinicznych” (czyli szczególnych zachowań zaburzeń lub grup zaburzeń). Dla wielu zaburzeń metoda oferuje lokalne, bezpośrednie, sprawne i korzystne ekonomicznie leczenie. Różnicowanie można przeprowadzić przez szczegółowy wywiad i badanie funkcjonalne. Myśląc klinicznie zgodnie z zasadami medycyny ortopedycznej wg Cyriaxa mamy doskonałe możliwości diagnostyki różnicowej. Dokładną lokalizację podrażnionych struktur można poznać albo przez obecność objawów lokalizujących albo przez palpację.

Zastosowanie:

  • zapalenia ścięgien, kaletek
  • zmiany zwyrodnieniowe, wolne ciałka stawowe
  • zapalenia stawu (reumatyczne, mechaniczne)
  • dolegliwości bólowe kręgosłupa
  • niestabilności, stenoza kręgosłupa

Terapia manualna wg Ackermanna

Możliwości jakie niesie ze sobą metoda dr Ackermanna są ogromne. Metoda diagnozy i terapii wg koncepcji Ackermanna, jest obecnie jedną z najbardziej skutecznych i komplementarnych metod leczenia manualnego.

Wyróżnia się ona szybką i celową diagnostyką, a postępowanie terapeutyczne jest tu precyzyjne i dokładne. Wykonując zabieg terapeuta bardzo dokładnie wie co chce osiągnąć i dlaczego. Nie ma tu miejsca na przypadkowe zabiegi. W praktyce terapia wymaga szerszego spojrzenia na przyczyny dolegliwości i ich złożoność. Kompensacja, którą rozpoczął „zablokowany” staw wymaga od terapeuty adekwatnego postępowania. Poszczególne techniki zabiegowe w tej metodzie ograniczają się dokładnie do jednego segmentu, dlatego zostaje „odblokowany” tylko i wyłącznie ten kręg, który powoduje dolegliwości bólowe u pacjenta.

Zalety metody dr Ackermannaa:

  • szybka ocena przemieszczeń w obrębie miednicy
  • natychmiastowe testy różnicujące przyczyny funkcjonalne i strukturalne
  • efektywne i skuteczne techniki korekcyjne
  • możliwość zastosowania technik alternatywnych
  • wykonywanie zabiegów docelowych (w konkretnym miejscu i kierunku)
  • reguła 80% – przewidywalne kierunki przemieszczeń w określonych segmentach kręgosłupa
  • duża skuteczność metody w pracy z pacjentem
  • dobrze wykonany zabieg nie wymaga od terapeuty dużej siły

FOI® czyli Funkcjonalna Osteopatia i Integracja

FOI®, czyli Funkcjonalna Osteopatia i Integracja jest niezależną metodą terapii narządu ruchu. Wynika z idei, że wszystkie stawy organizmu są ze sobą wzajemnie powiązane. Stanowi niezależną koncepcję terapeutyczną w zakresie osteopatii i terapii manualnej. FOI® poprzez holistyczny sposób podejścia do pacjenta jest terapią całego ciała. Zakłada ona, że na problem, który powstał w aparacie ruchu, organizm człowieka reaguje jako całość. Ludzkie ciało zmuszone zostaje skompensować w jakiś sposób powstałe zaburzenie. Praktyka pokazuje, iż mechanizmy kompensacyjne są rozproszone po całym ciele, do tego zawsze według ustalonego wzorca.

Zalety FOI®:

  • szybka i efektywna diagnoza
  • łatwe w rozpoznaniu i leczeniu związki przyczynowo-skutkowe
  • szybkie efekty i wysoka skuteczność stosowanych technik
  • delikatny i bezpieczny sposób przeprowadzania zabiegów
  • brak przeciwwskazań dla tego typu terapii
  • łatwość w określaniu rokowań co do przebiegu terapii
  • duża skuteczność metody w pracy z pacjentem
  • techniki alternatywne dla manipulacji
  • techniki dostosowane również dla kobiet (nie wymagają dużej siły)

Metoda wg Briana Mulligana

Koncepcja diagnostyczno-terapeutyczna mobilizacji stawowej połączonej z ruchem. „NAG’s”, „SNAG’s”, „odwrotne NAG’s” oraz mobilizacje połączone ruchem /tzw. MWM’s/. Są to techniki działające bezpośrednio na stawy, a pośrednio na układ nerwowo-mięśniowy. Nowatorskie podejście jego konceptu polega m.in. na połączeniu ruchu biernego wykonywanego przez terapeutę i ruchu czynnego wykonywanego przez pacjenta.

Atutem koncepcji Mulligana jest:

  • całkowitą bezbolesność podczas stosowania technik kinezyterapeutycznych
  • funkcjonalne obciążenie powierzchni stawowych siłą grawitacji;
  • łączenie ruchu biernego, mobilizacyjnego w płaszczyźnie powierzchni stawowych z czynnym ruchem kątowym w tym samym stawie
  • stosowanie docisku na końcu zakresu bezbolesnego ruchu;
  • wykonanie odpowiedniej liczby powtórzeń wyżej wymienionej procedury terapeutycznej
  • polecenie „zadania domowego” dla pacjenta, polegającego na wykonywaniu indywidualnie dobranych ćwiczeń
  • pacjent nie jest biernie poddawany terapii, lecz aktywnie w niej uczestniczy;

Medical Taping Concept

Podstawowe zasady Tapingu Medycznego (Medical Taping Concept) wywodzą się z Japonii i Korei, gdzie w latach 70-tych powstała koncepcja całej metody. Metoda ta polega na aplikacji na ciele, w ściśle określony sposób, specjalistycznego elastycznego plastra. Nalepiony plaster jest źródłem bodźców wyłącznie mechanicznych (nie jest nasączony żadnym lekiem) i w zależności od rodzaju plastra, sposobu i miejsca aplikacji, ma różnorakie oddziaływanie.

Zastosowanie:

  • bóle kręgosłupa
  • bóle kolan (np. dolegliwości ze strony stawu rzepkowo-udowego, ”kolano skoczka”)
  • dolegliwości bólowe barku, zapalenia pochewek ścięgnistych (np. w okolicy nadgarstka)
  • bolesność okolic przyczepów (np. „ łokieć tenisisty” , „łokieć golfisty”, „ostroga piętowa”)
  • stan po skręceniach i zwichnięciach stawów, paluch koślawy (Hallux valgus)
  • dolegliwości ze strony ścięgna Achillesa
  • obrzęki, niestabilność stawów, uszkodzenia mięśni, więzadeł
  • poprawa propriocepcji (lepsza stabilizacja i koordynacja)
  • usprawnienie procesów gojenia po urazach i operacjach (np. po rekonstrukcji więzadeł krzyżowych, lub szyciu ścięgna Achillesa)
  • podniesienie sprawności i wydolności a także zmniejszenie ryzyka kontuzji, podczas uprawiania sportu
  • korekcja wad postawy (np. skolioza)
  • blizny, krwiaki
  • wskazania do drenażu limfatycznego - zaburzenia krążenia chłonki, obrzęki - występujące z powodu choroby, po urazach lub w okresie ciąży