PL
Leczenie i pielęgnacja atopowego zapalenia skóry jest niezwykle wymagające i złożone. Zdyscyplinowanie chorego jest kluczowe, ponieważ znaczna liczba pacjentów nie stosuje się do zaleceń lekarskich. Przede wszystkim należy ograniczyć kontakt z alergenami powodującymi występowanie zmian skórnych, nie jest to jednak łatwe, ze względu na powszechność ich występowania. Do dyspozycji pacjentów pozostaje leczenie farmakologicznie oraz niefarmakologicznie. Druga z wymienionych metod to nic innego, jak pielęgnacja skóry poprzez jej odpowiednie natłuszczanie. Emolienty są kosmetykami, w składzie których znajdują się substancje pomagające utrzymać właściwe nawilżenie skóry, niwelują podrażnienia, a także odbudowują warstwę hydrolipidową naskórka. Codzienne stosowanie kosmetyków zatrzymuje wodę w skórze i hamuje proces wysuszania. Istotny jest również skład kosmetyków stosowanych przez pacjentów. Nie należy eksperymentować z nowościami zawierającymi inne alergeny, barwniki oraz substancje zapachowe – nawet jeśli są to produkty przeznaczone do leczenia wyprysku alergicznego. Ważne jest również, aby oprócz właściwych kosmetyków stosować odpowiednie preparaty do prania ubrań lub pościeli. Pacjenci cierpiący równocześnie na alergie pokarmowe powinni przestrzegać odpowiedniej diety eliminacyjnej. Kolejną metodą leczenia niefarmakologicznego, która wykazuje się dużą skutecznością jest fototerapia. Leczenie światłem powoduje ustąpienie zmian skórnych oraz remisję uporczywego świądu. W ramach wspomnianej metody stosuje się naświetlanie PUVA, UVB oraz UVA1 – o wyborze odpowiedniego rozwiązania decyduje lekarz. Do farmakologicznych metod leczenia atopowego zapalenia skóry należą glikokortykosteroidy. Odpowiedni dobór preparatów pozwala przywrócić pierwotny stan skóry, a leczenie miejscowe umożliwia zastosowanie optymalnej dawki. Sterydy są najsilniejszymi lekami, których stosowanie zaleca się doraźnie, gdyż długotrwałe leczenie za ich pomocą może spowodować wystąpienie skutków ubocznych. Brak efektów wynikających z zastosowania leków miejscowych może być wskazaniem do podjęcia terapii glikokortykoidów doustnych. Kolejną grupą leków miejscowych są inhibitory kalcyneuryny – ich zaletą jest brak skutków ubocznych, ale wysoka cena powoduje, że nie są osiągalne dla wszystkich pacjentów. W przypadku zaostrzenia choroby stosuje się również miejscowe środki odkażające, głownie antybiotyki. W leczeniu atopowego zapalenia skóry wspomagająco stosuje się leki przeciwhistaminowe hamujące świąd. Wyróżnia się także bezpośrednie i pośrednie sposoby leczenia atopowego zapalenia skóry. Do pośrednich metod należą:
Niezwykle istotna jest również dbałość o strefę psychiczną pacjenta, ponieważ skóra jest relewatorem emocji. Natomiast bezpośrednimi sposobami leczenia AZS są kąpiele i maski siarkowe, które mogą być stosowane przez osoby chore poza okresami zaostrzeń.
Wróć do artykułu głównego (klik).
